Władysław Broniewski

Władysław Broniewski (1897–1962) – polski poeta, przedstawiciel polskiej liryki rewolucyjnej, żołnierz.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Władysław Broniewski

A

• Astronom znużony przymknął powieki, chwilę – zda się – drzemie, nagle wprost w Słońce spojrzał i natchniony zatrzymał Słońce i poruszył Ziemię.
  • Źródło: Kopernik

B

• Bo jest życie piękniejsze, nowe,
  i żyć warto, i umrzeć warto!
  Trzeba nieść, jak chorągiew, głowę,
  świecić piersią kulami rozdartą,
  
  trzeba umieć umierać pięknie,
  patrzeć w lufy wzniesione śmiało!
  Aż się podłe zadziwi i zlęknie,
  aż umilknie łoskot wystrzałów!
  • Źródło: Na śmierć rewolucjonisty

• Byłby Grunwald i Płowce,
  gdyby nie te bombowce,
  i gdyby nie te czołgi,
  które przyszły znad Wołgi.
  • Źródło: ***, 22 września 1939.

C

• Ci, co nie będą niewolnikami,
  idą cię bronić, ziemio hiszpańska,
  abyś nie była, jak przed wiekami,
  znowu królewska, księża i pańska.
  • Źródło: Cześć i dynamit

• Człowiek to dumnie brzmi,
  powiedział ich wielki Maksym,
  a oni tu biją cię w mordę
  i mówią, że jesteś sukinsyn.
  Cóż począć taki syn chce
  za kratą NKWD?
  Mówmy k. mać jak paciorek
  spłowiałej gwieździe czerwonej.
  • Źródło: Człowiek to brzmi dumnie, 1941.
  • Zobacz też: Maksym Gorki, NKWD

D

• Dlaczego pukasz do okien nocą
  Gdy zasnąć nie mogę
  Dlaczego ciężkim powolnym krokiem
  Budzisz budzisz skrzypiącą podłogę
  • Źródło: Nocny gość
  • Opis: utwór wykonywany przez Pidżamę Porno

• Droga wiedzie do Polski ze wszystkich na świecie Norwegii!
  • Źródło: Bagnet na broń. Droga, 1943

G

• Gwiazdy – to mało, morze – to mało, jeżeli miłość jest przy mnie.

I

• Inaczej już nie potrafię:
  co dzień wieczorem i rano
  wyjmuję twą fotografię,
  mówię: Dzień dobry, Dobranoc.
  • Źródło: List bez adresu

J

• Ja wiedziałem, co sercem gryźć mam,
  jakim ciosom nadstawić pierś,
  nie rachunkiem, nie sylogizmem
  budowałem życie i wiersz.
  
  Ale troska jak rdza przeżarła
  mojej pieśni serdeczną moc,
  tylko krzyk ściśniętego gardła
  głucho ciemną przeszywa noc.
  
  Lecz w tym krzyku zostanę młodym.
  Jeśli grom – niechaj trafia mnie!
  Temu światu ja się nie poddam,
  temu światu ja krzyknę: nie!
  • Źródło: Troska i pieśń

• Jakaż cudna to muzyka
  w noc majową się rozlega?
  To wieczorna pieśń słowika
  w bzu pachnących, gęstych krzewach.
  • Źródło: Słowik

• Jeszcze w polu tyle śniegu,
  jeszcze strumyk lodem ścięty,
  a pierwiosnek już na brzegu
  wyrósł śliczny, uśmiechnięty.
  • Źródło: Pierwiosnek

K

• Kiedy przyjdą podpalić dom,
  Ten, w którym mieszkasz – Polskę,
  Kiedy rzucą przed siebie grom,
  Kiedy runą żelaznym wojskiem
  pod drzwiami staną, i nocą
  Kolbami w drzwi załomocą –
  Ty, ze snu podnosząc skroń,
  Stań u drzwi.
  Bagnet na broń!
  Trzeba krwi!
  • Źródło: Bagnet na broń
  • Zobacz też: dom, Polska

• Kłaniam się rosyjskiej rewolucji
  czapką do ziemi,
  po polsku.
  • Źródło: Nadzieja. Pokłon Rewolucji Październikowej, 1950

• Kupiłem goździk różowy
  Wandzie.
  Pochodzi, pochodzi w ten dzień grudniowy,
  przyjdzie do domu, znajdzie.
  Będą mijały październiki, listopady, grudnie,
  a ona przyjdzie do domu,
  a ona przyjdzie do domu,
  jak godzina dwunasta
  w południe.
  • Źródło: Goździk
  • Zobacz też: goździk

L

• (…) lecą me bomby w ich blackouty,
  niechaj im sen spędzają z powiek.
  A druga bomba w grób smoleński!
  Niechaj rycerze zmartwychwstaną
  I świecąc każdy piersi raną,
  świadectwo dadzą krwi męczeńskiej,
  tej krwi niewinnej, z ręki kata
  przelanej w obcą ziemię czerstwą,
  ze zgrozą, lecz milczeniem świata,
  za wolność, równość i braterstwo.
  • Źródło: Homo sapiens
  • Zobacz też: zbrodnia katyńska

M

• Mnie tak boli każda chwila nie przeżyta
  po bohatersku,
  każda chwila, która przecież świta,
  sprzyja braterstwu.
  • Źródło: Żyłem

• Moja córka, moja córka umarła!…
  Jak sercu powiedzieć: nie płacz,
  kiedy rozpacz serce przeżarła,
  a to serce wyrwać i zdeptać?
  • Źródło: W zachwycie i grozie

• Może nic w tym życiu nie będzie?
  Jeszcze rok, jeszcze dwa, jeszcze X…
  Moich myśli czarne łabędzie
  odpływają Wisłą na Styks.
  • Źródło: Troska i pieśń

• My pokażemy światu,
  że Polski jesteśmy warci,
  byleby but był mocny,
  byleby karabin był w garści.
  • Zobacz też: wojna

N

• Nasze granice w Monte Cassino.
  • Źródło: Drzewo rozpaczające. Monte Cassino, 1946

• Nie wiem co to poezja
  nie wiem, po co i na co,
  wiem, że czasami ludzie
  czytają wiersze i płaczą.

• Nie wiem, co to poezja,
  jest w niej coś z laski Mojżesza:
  strumień dobędzie ze skały,
  umie zabijać i wskrzeszać.
  • Zobacz też: poezja

• Nie uszedłem w życiu pół drogi
  a już zewsząd czai się rozpacz…
  • Źródło: Miasto rodzinne

O

• O przyjaciele! Dzieją się dzieje.
  Walka za nami. Walka przed nami.
  Ja chcę wam rzucić za Pireneje
  serce poety: cześć i dynamit!
  • Źródło: Cześć i dynamit

• Obudziłem się koło czwartej
  i doszedłem do wniosku,
  że życie jest diabła warte,
  a trzeba żyć, po prostu.
  • Źródło: Przyczyny pijaństwa

P

• Po zemstę nad Paryżem
  już ciągnie zgraja katów
  z bagnetem, złotem, krzyżem
  przez pierś proletariatu
  • Źródło: Komuna Paryska

• Podaj mi dłoń, Białorusi, podaj mi dłoń, Ukraino,
  Wy mi na drogę dacie wasz sierp i młot niepodległy.
  • Źródło: Syn podbitego narodu, 1941

R

• Ręka jego chłodna ujmuje cyrkiel, który wszechświat mierzy.
  • Źródło: Kopernik

• Rosły w wodzie modre
  niezapominajki,
  i boćkowi rzekły:
  „Znamy takie bajki”
  Chciałbyś żabkę połknąć,
  lecz się obejdź smakiem:
  żabka gra w zielone
  z młodym tatarakiem”.
  • Źródło: Gramy w zielone

S

• Są w ojczyźnie rachunki krzywd,
  obca dłoń ich też nie przekreśli,
  ale krwi nie odmówi nikt:
  wysączymy ją z piersi i z pieśni.
  • Źródło: Bagnet na broń. Czarno na Białym, 1939

• Słuchaj, Jezu, słuchaj, Ryfka, sie Juden,
  za koronę cierniową, za te włosy rude,
  za to, żeście nadzy, za to, żeśmy winni,
  obojeście umrzeć powinni.
  • Źródło: Ballady i romanse

• Słuchając, usta zatnij,
  czoła nie zniżaj.
  Oto opowieść o dniach ostatnich
  Komuny miasta Paryża
  • Źródło: Komuna Paryska

• Syn podbitego narodu, syn niepodległej pieśni.
  • Źródło: Syn podbitego narodu, 1941

• Szedł z bagnetem na czołgi żelazne,
  ale przeszły, zdeptały na miazgę.
  • Źródło: Żołnierz polski

U

• Umierający republikanie,
  brocząc po bruku krwią swoich ran,
  w krwi umaczanym palcem po ścianie
  wypisywali: „No pasaran!”
  • Źródło: No pasaran!

W

• W wierszu mym – wolność, równość, braterstwo,
  wiersz mój zbroczony krwią swoich ran.
  Jeśli ma zginąć, niech poprzez śmierć swą
  głosi nadzieje: „No pasaran!”
  • Źródło: No pasaran!

Z

• – Zapalać! Gotowe? – Gotowe!
  • Źródło: Troska i pieśń. Zagłębie Dąbrowskie, 1932

• Zasłuchany ogród dyszy
  bzem, rozkwitłym porą nocną.
  • Źródło: Słowik

• Ziemio, która kwitniesz wiosną,
  owocujesz jesienią,
  kocham cię mocno,
  ziemio.
  • Źródło: Nadzieja

Ż

• Życie jest diabła warte
  poza Szopenem, Mozartem;
  poza Słowackim i Mickiewiczem
  jest w ogóle niczem.

• Życie się sprawdza. Śmierć się nie sprawdza.
  • Źródło: Grób Tamerlana

O Władysławie Broniewskim

• Jak się upijał, to robił skandale. W końcu była ta jego książeczka wierszy, wydanych na Zachodzie, o Stalinie, o Rosji. Jak się upijał, to wracał do tych motywów. Kiedy była premiera Rosenbergów Leona Kruczkowskiego, to po pierwszym akcie na całe foyer krzyczał, był wstawiony: „Tutaj ze szpiegów robi się bohaterów, robi się sztukę bohaterską, a ja siedziałem na Łubiance i nikt ze mnie nie robi tu bohatera”.
  • Autor: Aleksander Wat, Mój wiek. Pamiętnik mówiony

• Miał pokój taki niesłychanie arcyszlachecki, z dywanem perskim, z szablami skrzyżowanymi, z kindżałami przodków. Stało tam pianino i on nas zamęczał: strasznie źle grał Szopena, ale to strasznie źle, jednak trzeba było słuchać, bo przy tym był bardzo despotyczny jak zawsze. Więc te szable tureckie skrzyżowane na tym perskim dywanie i czamara jakaś w kącie, gdzieś jeszcze i Virtuti Militari, i jego mundury legionowe, i jednocześnie ten Lenin na biurku zaczytany, podkreślony, i te poezje. „Panie poruczniku, prosty jak świeca"… (…), i Szopen dziki; czytałem kiedyś opisy, jak Przybyszewski grał Szopena, pewno lepiej, ale absolutnie w tym samym duchu, więc Szopen poprzez przybyszewszczyznę.
  To wszystko był Broniewski.
  • Autor: Aleksander Wat, Mój wiek. Pamiętnik mówiony