Jeśli ktoś z nas pragnie poznać coś w sposób czysty, musi się od ciała wyzwolić i samą tylko duszą oglądać rzeczywistość.
Jeśli znajdziesz dobrą żonę, będziesz szczęśliwy, jeśli złą – zostaniesz filozofem.
Jeżeli język nie jest poprawny, to, co powiedziano, nie jest tym, co zamierzano powiedzieć. Jeżeli to, co powiedziano, nie jest tym, co zamierzano powiedzieć, nie zostanie zrobione to, co być powinno.
Pomyśl no nad czymś takim: czy bogowie lubią to, co zbożne, dlatego że ono jest zbożne, czy też ono jest dlatego zbożne, że je bogowie lubią?
Źródło: Platon, Eutyfron, w: Uczta Eutyfron Obrona Sokratesa Kriton Fedon, tłum. Władysław Witwicki, PWN, Warszawa 1984, s. 194.
Pragnie się tego, czego się nie ma, nie można przecież czegoś chcieć, kiedy się już to ma – skoro więc filozof pragnie mądrości, to nie może być mądry.
Poznaj samego siebie.
Puste worki nadyma wiatr, bezmyślnych ludzi – próżność.
Sława to perfumy bohaterskich czynów.
Źródło: „Krzyżówki z przymrużeniem oka”, red. nacz. Marcin Polak, Częstochowa 2020, nr 10 (111), s. 65.
Strzeż się ludzi, którzy są pewni tego, że mają rację.
Szczęście jest przyjemnością wolną od wyrzutów sumienia.
Tak czy inaczej żeń się: jeśli znajdziesz dobrą żonę, będziesz szczęśliwy, jeśli złą – zostaniesz filozofem.
Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
Takie czasy nastały, że jak chcesz z kim mądrym pogadać, musisz rozmawiać sam ze sobą.
Tam, gdzie chodzi o to, co sprawiedliwe, piękne i dobre nie powinniśmy troszczyć się o opinie ogółu.
Tyle tu rzeczy, których mi nie potrzeba!
Opis: rzekome słowa nad kramem z towarami.
Źródło: Jostein Gaarder, Świat Zofii. Cudowna podróż w głąb historii filozofii, op. cit., s. 148.
Tymczasem ja ani przedtem nie uważałem za stosowne robić niczego podłego z uwagi na niebezpieczeństwo, ani mi teraz żal, żem się w ten sposób bronił; wolę zginąć po takiej obronie, niż tamtym sposobem żyć.
W całym życiu szanuj prawdę tak, by twoje słowa były bardziej wiarygodne od przyrzeczeń innych.
Opis: często przytaczane w łacińskim tłumaczeniu: Scio me nihil scire.; Cytat przypisywany, utworzony wtórnie na podstawie słów Sokratesa przytoczonych przez Platona w Obronie Sokratesa: „Jemu się zdaje, że coś wie, choć nic nie wie, a ja, ja nic nie wiem, tak mi się nawet i nie zdaje”.
Wolałabyś [Ksantypo], żebym umierał z wyroku sprawiedliwego?
Wszelka dusza jest nieśmiertelna.
Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
Źródło: Robert E. Sullivan, Macaulay: The Tragedy of Power, Belknap Press of Harvard University Press, 2009, s. 172.
Sprawa Sokratesa nie zakończyła się werdyktem ateńskich sędziów i nie jest zakończona do dnia dzisiejszego – i to nie tylko z powodu ułomności naszych źródeł. Nawet gdyby piaski jakiejś pustyni odsłoniły nagle wszystkie zaginione pisma sokratyków, pozwalając nam sprawdzić i uzupełnić posiadane świadectwa, pozostałaby jeszcze otwarta sprawa najważniejsza: interpretacji i oceny. Te źródła, których nam brakuje, posiadali starożytni, a mimo to Sokrates był także dla nich postacią kontrowersyjną, rozumianą przez różnych ludzi zupełnie inaczej.
Sokrates, podobnie jak każdy człowiek, uczuć doznawał, ale uczuć nie słuchał świadomie, bo uczucia są gwałtowne i chcą brać człowieka za łeb, po tyrańsku; słuchał tylko rozumu, bo on jest chłodny i radzi tylko po obywatelsku, pokazuje, przedstawia, ale nie porywa, nie opanowuje.
Źródło: Wstęp do własnego tłumaczenia UcztyPlatona, Wydawnictwo Alfa, Warszawa 1994, s. 21.
W r. 399 oskarżono go, jak wiadomo, o ateizm, herezję i psucie młodzieży. Tymi kamieniami tłum i w starożytności najchętniej ciskał w zbyt wybitne jednostki, jeśli tak były nieostrożne, że przed tłum szły z tym, co nie jest dla mas; tym kamieniem trafiony padł i Sokrates.