Prorok – przywódca religijny, boży wysłannik, osoba posiadająca dzięki bożemu błogosławieństwu zdolność przepowiadania przyszłości.
Dni proroków minęły. Wszyscy, którzy podają się za proroków są szarlatanami, (…) Nie wątpię, że gdyby Bóg zesłał dar proroczy na jednego choćby artystę, wkrótce mielibyśmy setki kreślarzy i pacykarzy, którzy chcieliby uchodzić za proroków. Zwłaszcza gdyby mogli liczyć na lepszą zapłatę
Na uwagę zasługuje fakt, iż Witwicki łączył psychologiczną analizę opisywanych postaci z historyczną, socjologiczną, prawną oraz językową interpretacją faktów i wydarzeń. Jednym z rezultatów zastosowania wspomnianej metody jest odkrycie szeregu charakterystycznych cech struktury psychicznej jednostek proroczych, do których zaliczyć można Jana Chrzciciela, Chrystusa i różnych proroków. Do charakterystycznych właściwości psychicznych tego typu ludzi należą, po pierwsze, poetyczno-fantazyjne usposobienie, dosłowne traktowanie przenośni poetyckich (…); po drugie charakterystyczne rozdwojenie jaźni: z jednej strony powołanie mesjańskie i świadomość swej wyjątkowości (przeświadczenie, że Bóg przez nich przemawia i że przeznaczeni są przez niego do spełnienia wyjątkowej roli), z drugiej – zwyczajne odczucia ludzkie, krytyczne i realistyczne.
Autor: Jan Szmyd, Psychologiczny obraz religijności i mistyki. Z badań psychologów polskich, Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Kraków 1996, s. 196.