występca

występca (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	występca	występcy
dopełniacz	występcy	występców
celownik	występcy	występcom
biernik	występcę	występców
narzędnik	występcą	występcami
miejscownik	występcy	występcach
wołacz	występco	występcy
depr. M. i W. lm: (te) występce[3]

(1.1) daw. osoba popełniająca występki^[1][2]

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Starosta, któryby temu dosyć nie czynił, niechajby starostwa zbył, a za występcę przeciwko rzeczypospolitej mian był^[4].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) winowajca, przestępca, grzesznik, zbrodniarz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. występ mrz, występek mrz, wystąpienie n, występność ż, występowanie n

czas. wystąpić dk., występować ndk.

przym. występny

przysł. występnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

1.  Hasło „Występca” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
2.  Hasło „występca” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
3.  Hasło „występca” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
4. Andrzej Frycz Modrzewski, O naprawie Rzeczypospolitej (tłum. Cyprian Bazylik, wyd. 1577)