wychowawczyni

wychowawczyni (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨxɔvafˈt͡ʃɨ̃ɲi], AS: [vyχovafčỹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wychowawczyni	wychowawczynie
dopełniacz	wychowawczyni	wychowawczyń
celownik	wychowawczyni	wychowawczyniom
biernik	wychowawczynię	wychowawczynie
narzędnik	wychowawczynią	wychowawczyniami
miejscownik	wychowawczyni	wychowawczyniach
wołacz	wychowawczyni	wychowawczynie

(1.1) osoba płci żeńskiej kształtująca charakter i zachowanie innych

(1.2) osoba płci żeńskiej opiekująca się dzieckiem lub grupą dzieci (w szkole, przedszkolu, domu dziecka itp.)

(1.3) eduk. nauczycielka opiekująca się klasą w szkole, (prowadząca godzinę wychowawczą)

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.3) Wychowawczyni Antosia wezwała mnie do szkoły w sprawie ostatniej bójki.

składnia:

kolokacje:

(1.3) wychowawczyni w szkole / przedszkolu • wychowawczyni klasy / grupy • wychowawczyni na koloniach • wychowawczyni świetlicy

synonimy:

(1.1) pani

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wychowanie n, wychowywanie n, wychowawstwo n, wychowanek m, wychowanka ż, wychowanica ż, wychów m

forma męska wychowawca m

czas. wychowywać ndk., wychować dk.

przym. wychowawczy

przysł. wychowawczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wychowawca + -yni

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: wychowawca

• białoruski: (1.1) выхавальніца ż, выхавацелька ż
• bułgarski: (1.1) възпитателка ż
• kaszubski: (1.3) wëchòwiwôczka ż
• rosyjski: (1.1) воспитательница ż
• ukraiński: (1.1) вихователька ż

źródła: