wandalizm

wandalizm (język polski)

wandalizm (1.1)

wymowa:

IPA: [vãnˈdalʲism̥], AS: [vãndalʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wandalizm	wandalizmy
dopełniacz	wandalizmu	wandalizmów
celownik	wandalizmowi	wandalizmom
biernik	wandalizm	wandalizmy
narzędnik	wandalizmem	wandalizmami
miejscownik	wandalizmie[1]	wandalizmach
wołacz	wandalizmie[1]	wandalizmy

(1.1) akt bezmyślnego zniszczenia

(1.2) rezultat wandalizmu (1.1)

(1.3) barbarzyńskie postępowanie

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1,3) barbarzyństwo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wandalski mrz, wandal m, Wandal m, Wandalka ż

czas. wandalizować

przym. wandalski, wandaliczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. vandalisme^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vandalism
• białoruski: (1.1) вандалізм m
• bułgarski: (1.1) вандализъм m
• esperanto: (1.1) vandalaĵo; (1.3) vandalismo
• fiński: (1.1) vandalismi
• rosyjski: (1.1) вандали́зм m
• słowacki: (1.1) vandalstvo n, vandalizmus m
• ukraiński: (1.1) вандалізм m
• włoski: (1.1) vandalismo m

źródła:

1. Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
2. Hasło „wandalizm” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.