uzda

uzda (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uzda	uzdy
dopełniacz	uzdy	uzd
celownik	uździe	uzdom
biernik	uzdę	uzdy
narzędnik	uzdą	uzdami
miejscownik	uździe	uzdach
wołacz	uzdo	uzdy

(1.1) jeźdz. zootechn. część uprzęży konia, muła lub osła; zob. też ogłowie w Wikipedii

odmiana:

(1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ogłowie, kantar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uździenica ż, uzdeczka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bridle
• bułgarski: (1.1) юзда ż
• cerkiewnosłowiański: (1.1) брозда ż
• hiszpański: (1.1) brida ż
• kazachski: (1.1) жүген
• niemiecki: (1.1) Zaum m
• nowogrecki: (1.1) χαλινάρι n
• rosyjski: (1.1) узда ż
• wilamowski: (1.1) caum m
• włoski: (1.1) cavezza ż

źródła:

uzda (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uzda	uzdy
dopełniacz	uzdy	uzd
celownik	uzdě	uzdám
biernik	uzdu	uzdy
wołacz	uzdo	uzdy
miejscownik	uzdě	uzdách
narzędnik	uzdou	uzdami

(1.1) cugiel, uzda

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: