umysł
Z Wikisłownika, wolnego słownika
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
| przypadek | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
|---|---|---|
| mianownik | umysł | umysły |
| dopełniacz | umysłu | umysłów |
| celownik | umysłowi | umysłom |
| biernik | umysł | umysły |
| narzędnik | umysłem | umysłami |
| miejscownik | umyśle | umysłach |
| wołacz | umyśle | umysły |
- (1.1) siedlisko poznawczej i myślowej aktywności człowieka; zob. też umysł w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
- przykłady:
- (1.1) Stateczny umysł pamiętaj zachować.
- (1.1) Alkohol zaćmił jego umysł.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) otwarty / zamknięty umysł • wolny / zniewolony umysł • emocjonalny / racjonalny umysł • / humanistyczny / ścisły umysł • renesansowy / strudzony / twórczy / wyzwolony umysł • umysł geniusza / szaleńca
- synonimy:
- (1.1) intelekt, rozum, smysł
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. myśl ż, umysłowość ż
- przysł. umysłowo
- przym. umysłowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- por. psychika • osobowość
- tłumaczenia:
- amharski: (1.1) ኅሊና
- angielski: (1.1) mind
- arabski: (1.1) عقل, رشد
- duński: (1.1) sind n
- esperanto: (1.1) menso
- fenicki: (1.1) 𐤋𐤁
- francuski: (1.1) esprit m
- grenlandzki: (1.1) isuma
- gudźarati: (1.1) અંતર n (antara), ચિત્ત n (citta)
- hiszpański: (1.1) mente ż
- interlingua: (1.1) mente
- islandzki: (1.1) sinni n, hugi m, skilningur m, vit n
- jidysz: (1.1) מוח m (mojech)
- kataloński: (1.1) ment ż
- niemiecki: (1.1) Sinn m, Verstand m
- norweski (bokmål): (1.1) sinn n
- nowogrecki: (1.1) νους m
- pali: (1.1) citta
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) ум m
- rumuński: (1.1) minte n, duh n
- sanskryt: (1.1) मनस्
- slovio: (1.1) mislenie (мисление)
- suahili: (1.1) akili
- szwedzki: (1.1) intellekt n, förstånd n, sinne n
- turecki: (1.1) akıl
- tybetański: (1.1) སེམས
- włoski: (1.1) mente
- źródła: