szaleniec

Podobna pisownia: Szaleniec

szaleniec (język polski)

wymowa:

IPA: [ʃaˈlɛ̃ɲɛʦ̑], AS: [šalẽńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba obłąkana, chora umysłowo

(1.2) przen. osoba, która nie panuje nad swoimi namiętnościami, nie zwraca uwagi na niebezpieczeństwo

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szaleniec	szaleńcy
dopełniacz	szaleńca	szaleńców
celownik	szaleńcowi	szaleńcom
biernik	szaleńca	szaleńców
narzędnik	szaleńcem	szaleńcami
miejscownik	szaleńcu	szaleńcach
wołacz	szaleńcu / szaleńcze	szaleńcy

(2.1) daw. techn. koło rozpędowe^[1]

(2.2) gw. bot. szalej jadowity

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Policja nadal poszukuje szaleńca, który spowodował wybuch na stacji kolejowej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. wariat, świr, czubek

(1.2) narwaniec

(2.2) szalej, cykuta, blekot, szaleń

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szalej m, szaleństwo n, szał m, szalenie n, zaszalenie n, Szaleniec m/ż, szaleń m

czas. szaleć ndk., zaszaleć dk.

przysł. szalenie, szaleńczo

przym. szalony, szaleńczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) madman, lunatic, loony; (1.2) daredevil
• arabski: (1.1) مجنون m, مخبل m; (1.2) مخبل m
• białoruski: (1.1) шаленец m, вар'ят m
• chiński standardowy: (1.1) 疯子; (1.2) 疯子
• duński: (1.1) galning w
• hebrajski: (1.2) משוגע m (meszuga)
• norweski (bokmål): (1.1) galning m
• norweski (nynorsk): (1.1) galning m
• rosyjski: (1.1) сумасброд m
• szwedzki: (1.1) vettvilling w, galning w, dåre w; (1.2) brushuvud n, vildhjärna w, galenpanna w
• włoski: (1.1) demente m, pazzo m

źródła:

1.  Hasło „szaleniec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.