toponim

toponim (język polski)

wymowa:

IPA: [tɔˈpɔ̃ɲĩm], AS: [topõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	toponim	toponimy
dopełniacz	toponimu	toponimów
celownik	toponimowi	toponimom
biernik	toponim	toponimy
narzędnik	toponimem	toponimami
miejscownik	toponimie	toponimach
wołacz	toponimie	toponimy

(1.1) geogr. jęz. nazwa własna jakiegoś punktu lub obszaru geograficznego (miasta, państwa, rzeki itd.); zob. też toponim w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wyraz „Polska” jest toponimem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nazwa miejscowa

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nazwa własna, onim

hiponimy:

(1.1) hydronim, mikrotoponim, oronim, choronim

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. toponimia ż

przym. toponimiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. toponymum < gr. τόπος + ὄνυμα (tópos + ónyma) (miejsce + imię)^[1]

uwagi:

zobacz też: antroponim • choronim • egzonim • etnonim • hydronim • oronim • toponim

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) toponiem
• angielski: (1.1) toponym, placename
• baskijski: (1.1) toponimo
• białoruski: (1.1) тапонім m
• bułgarski: (1.1) топоним m
• esperanto: (1.1) toponimo
• francuski: (1.1) toponyme m
• hiszpański: (1.1) topónimo m
• niderlandzki: (1.1) toponiem n
• niemiecki: (1.1) Toponym n
• nowogrecki: (1.1) τοπωνύμιο n
• portugalski: (1.1) topónimo m, braz. port. topônimo m
• rosyjski: (1.1) топоним m
• włoski: (1.1) toponimo m

źródła:

1. Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 289.