tendencyjny

tendencyjny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌtɛ̃ndɛ̃nˈt͡sɨjnɨ], AS: [tẽndẽncyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	tendencyjny		tendencyjna	tendencyjne	tendencyjni	tendencyjne
dopełniacz	tendencyjnego		tendencyjnej	tendencyjnego	tendencyjnych
celownik	tendencyjnemu		tendencyjnej	tendencyjnemu	tendencyjnym
biernik	tendencyjnego	tendencyjny	tendencyjną	tendencyjne	tendencyjnych	tendencyjne
narzędnik	tendencyjnym		tendencyjną	tendencyjnym	tendencyjnymi
miejscownik	tendencyjnym		tendencyjnej	tendencyjnym	tendencyjnych
wołacz	tendencyjny		tendencyjna	tendencyjne	tendencyjni	tendencyjne

(1.1) stronniczy

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Ustalenia jej kontrolerów potwierdziły zarzuty Urzędu Marszałkowskiego. - Kasa Chorych została napuszczona przez Urząd Marszałkowski. Ustalenia są tendencyjne - mówi dyrektor, który odpiera wszystkie zarzuty^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) literatura tendencyjna

synonimy:

(1.1) jednostronny, jednokierunkowy

antonimy:

(1.1) bezstronny, obiektywny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tendencja ż, tendencyjność ż

przysł. tendencyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tendentious
• białoruski: (1.1) тэндэнцыйны
• bułgarski: (1.1) тенденциозен
• duński: (1.1) tendentiøs
• interlingua: (1.1) tendentiose
• rosyjski: (1.1) тенденциозный
• słowacki: (1.1) tendenčný

źródła:

1. Piotr Michalski, Gazeta Wrocławska, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.