szyna

szyna (język polski)

szyna (1.1)

szyny (1.1)

szyna (1.2)

szyna (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈʃɨ̃na], AS: [šỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szyna	szyny
dopełniacz	szyny	szyn
celownik	szynie	szynom
biernik	szynę	szyny
narzędnik	szyną	szynami
miejscownik	szynie	szynach
wołacz	szyno	szyny

(1.1) techn. specjalnie wyprofilowana sztaba przeznaczona do poruszania się po niej pojazdów na kołach; zob. też szyna (profil) w Wikipedii

(1.2) med. urządzenie do wsparcia lub usztywnienia kończyny albo kręgosłupa

(1.3) inform. wewnętrzne połączenie elektroniczne, po którym transmitowane są dane

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) magistrala

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uszynienie n

przym. szynowy

przysł. szynowo

związki frazeologiczne:

dwója na szynach • dwójka na szynach • jak po szynach • na szynach

etymologia:

niem. Schiene^[1][2]

uwagi:

zob. też szyna w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rail; (1.2) splint; (1.3) bus
• baskijski: (1.1) errail; (1.2) ferula; (1.3) bus
• białoruski: (1.1) рэйка ż
• bułgarski: (1.1) релса ż; (1.2) шина ż
• czeski: (1.2) dlaha ż; (1.3) sběrnice ż
• esperanto: (1.1) relo; (1.3) buso
• fiński: (1.1) kisko
• hiszpański: (1.1) raíl m, riel m, carril m; (1.3) bus m
• rosyjski: (1.1) рельс m; (1.2) шина ż; (1.3) шина ż
• ukraiński: (1.1) рейка ż
• węgierski: (1.1) sín; (1.2) sín
• wilamowski: (1.1) śyjn ż, siyn m, śyna ż lm
• włoski: (1.1) rotaia ż

źródła:

1.  Hasło „szyna” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Hasło „szyna” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 13.