rumak

rumak (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrũmak], AS: [rũmak], zjawiska fonetyczne: nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rumak	rumaki
dopełniacz	rumaka	rumaków
celownik	rumakowi	rumakom
biernik	rumaka	rumaki
narzędnik	rumakiem	rumakami
miejscownik	rumaku	rumakach
wołacz	rumaku	rumaki

(1.1) rasowy koń

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Minęło zaledwie parę dni, a oto do wioski zajeżdża wspaniały orszak zbrojnych rycerzy, na którego czele na pięknym rumaku jechał mąż o pięknym, ale poważnym obliczu^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) jeździć na rumaku • maść rumaka (nie kolor!) • ujeżdżać rumaka • siodłać rumaka

synonimy:

(1.1) wierzchowiec

antonimy:

(1.1) muc, szkapa

hiperonimy:

(1.1) koń

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. rumaczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

ukr. рума́к < tur.^[2]

uwagi:

(1.1) por. stępak, ogier

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) steed, courser
• irlandzki: (1.1) each m
• rosyjski: (1.1) скакун m, конь m
• ukraiński: (1.1) румак m, скакун m

źródła:

1. Bardo – na tropie tajemnic historii.
2. Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 118.