rubin

Podobna pisownia: rub in • rubiin • Rubin • rubín • rúbín

rubin (język polski)

rubin (1.1)

rubin (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈrubʲĩn], AS: [rubʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rubin	rubiny
dopełniacz	rubinu	rubinów
celownik	rubinowi	rubinom
biernik	rubin	rubiny
narzędnik	rubinem	rubinami
miejscownik	rubinie	rubinach
wołacz	rubinie	rubiny

(1.1) geol. miner. tlenek glinu, czerwona odmiana korundu; zob. też rubin w Wikipedii

(1.2) jubil. kamień szlachetny oszlifowany z rubinu (1.1)

(1.3) kolor taki jak rubin (1.1)

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Rubiny są jednymi z najcenniejszych kamieni szlachetnych wykorzystywanych w jubilerstwie.

składnia:

kolokacje:

(1.2) naszyjnik / pierścionek / wisiorek / zawieszka z rubinem • naszyjnik z rubinów • biżuteria / kolia z rubinami

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) korund

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Rubinówka ż, Rubinkowo n

zdrobn. rubinek

przym. rubinowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) niem. Rubin^[1] < łac. ruber

uwagi:

Forma „(tego) rubina” jest błędna zarówno w dopełniaczu jak i bierniku liczby pojedynczej. W dopełniaczu poprawna jest tylko forma „(tego) rubinu”, a w bierniku – „(ten) rubin”^[2][3].

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ruby
• arabski: (1.1) ياقوت
• baskijski: (1.1) errubi; (1.2) errubi
• białoruski: (1.1) рубін m; (1.2) рубін m; (1.3) рубінавы
• bułgarski: (1.1) рубин m; (1.2) рубин m
• esperanto: (1.1) rubeno
• hebrajski: (1.1) רובין m (rubin), אודם m ('odem)
• hiszpański: (1.1) rubí m
• interlingua: (1.1) carbunculo
• kataloński: (1.1) robí m; (1.2) robí m
• niemiecki: (1.1) Rubin m; (1.2) Rubin m
• nowogrecki: (1.1) ρουμπίνι n
• rosyjski: (1.1) рубин m
• sanskryt: (1.1) कुरुविन्द m n
• szwedzki: (1.1) rubin w
• ukraiński: (1.1) рубін; (1.2) рубін; (1.3) рубіновий
• węgierski: (1.1) rubin; (1.2) rubin
• włoski: (1.1) rubino m

źródła:

1.  Hasło „rubin” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Hasło „rubin” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 1006.
3. Hasło „rubin” w: Daniela Podlawska, Magdalena Światek-Brzezińska, Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-7446-842-8, s. 389.

rubin (język dolnołużycki)

rubin (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rubin

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Dolnołużycki - Kamienie szlachetne

źródła:

rubin (język szwedzki)

rubin (1.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) miner. rubin^[1]

odmiana:

(1.1) en rubin, rubinen, rubiner, rubinerna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Nationalencyklopedin

rubin (język węgierski)

rubin (1.1)

rubin (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) miner. rubin

(1.2) jubil. rubin

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: