roi

Podobna pisownia: ROI • rooi • Rói

roi (język francuski)

wymowa:

​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) król, władca państwa

(1.2) król, osoba najważniejsza w danej dziedzinie

(1.3) karc. król

(1.4) szach. król

odmiana:

(1.1-4) lp roi, lm rois

przykłady:

(1.1) Stanisław August Poniatowski fut le dernier roi de Pologne. → Stanisław August Poniatowski był ostatnim królem Polski.

(1.2) Il est le roi du pétrole. → On jest królem ropy naftowej.

(1.3) Roi de trèfle. → Król trefl.

składnia:

(1.3) roi de cœur/carreau/pique/trèfle

kolokacje:

synonimy:

(1.1) monarque

antonimy:

(1.1) reine

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. royaume m, royauté ż

przym. royal

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. rex

uwagi:

źródła:

roi (język rumuński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rój^[1][2]

czasownik nieprzechodni

(2.1) roić się, zaroić się^[1][2]

odmiana:

(1.1) lp roi; lm roiuri

(2.1) 1. os. lp ter. roiesc

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) cs. рой (roj)^[2] → rój, gromada^[3]

(2.1) bułg. роя се (roja se), serb. ројити се (rojiti se)^[2] → roić się

uwagi:

źródła:

1. Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
2.  Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 245.
3.  Hasło „рой” w: Franz Miklosich, Lexicon palaeoslovenico-graeco-latinum emendatum auctum, Guilelmus Braumueller, Wiedeń 1862–1865, s. 803.

roi (język starofrancuski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) król^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Dictionnaire du Moyen Français (1330-1500).