robotnica

robotnica (język polski)

robotnice (1.1)

pszczoły robotnice (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌrɔbɔtʲˈɲit͡sa], AS: [robotʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	robotnica	robotnice
dopełniacz	robotnicy	robotnic
celownik	robotnicy	robotnicom
biernik	robotnicę	robotnice
narzędnik	robotnicą	robotnicami
miejscownik	robotnicy	robotnicach
wołacz	robotnico	robotnice

(1.1) kobieta, która zawodowo pracuje fizycznie, zwykle w fabryce

(1.2) ent. bezpłodna samica pszczoły, mrówki lub termita, która wykonuje wszystkie prace

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kobieta

(1.2) pszczoła

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. robot m, robol m, robota ż, robótka ż, robienie n, zrobienie n, wyrabianie n, wyrobienie n, przerabianie n, przerobienie n

forma męska robotnik m

czas. robić ndk., zrobić dk., wyrabiać ndk., wyrobić dk., przerabiać ndk., przerobić dk.

przym. roboczy, robotniczy, robotny

przysł. robotniczo, roboczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: robotnik

• białoruski: (1.1) работніца ż
• bułgarski: (1.1) работничка ż; (1.2) работничка ż
• duński: (1.2) arbejder w
• hiszpański: (1.1) obrera ż; (1.2) obrera ż
• łotewski: (1.1) strādniece ż
• niemiecki: (1.1) Arbeiterin ż; (1.2) Arbeiterin ż
• nowogrecki: (1.1) εργάτρια ż; (1.2) εργάτρια ż
• rosyjski: (1.1) работница ż
• szwedzki: (1.1) arbeterska w; (1.2) pszczoła: arbetsbi n
• ukraiński: (1.1) робітниця ż
• wilamowski: (1.1) āteryn ż

źródła: