racjonalizm

racjonalizm (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌrat͡sʲjɔ̃ˈnalʲism̥], AS: [racʹi ̯õnalʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	racjonalizm
dopełniacz	racjonalizmu
celownik	racjonalizmowi
biernik	racjonalizm
narzędnik	racjonalizmem
miejscownik	racjonalizmie[1]
wołacz	racjonalizmie[1]

(1.1) preferowanie w decyzjach argumentów rozumowych (zwłaszcza nad emocjonalnymi)

(1.2) postawa odrzucająca tezy nie mające uzasadnienia rozumowego, np. wynikające wyłącznie z wiary, tradycji, autorytetu, itp.; zob. też światopogląd racjonalistyczny w Wikipedii

(1.3) filoz. pogląd uznający za możliwe poznanie prawdy z użyciem samego rozumu; zob. też racjonalizm filozoficzny w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1-3) irracjonalizm

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. deracjonalizacja ż, racjonalność ż, racjonalista m, racjonalistka ż, racjonalizowanie n, zracjonalizowanie n

przym. racjonalny, racjonalistyczny

przysł. racjonalnie, racjonalistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rationalism; (1.2) rationalism; (1.3) rationalism
• białoruski: (1.1) рацыяналізм m; (1.2) рацыяналізм m; (1.3) рацыяналізм m
• czeski: racionalismus m
• duński: (1.3) rationalisme w
• hiszpański: (1.3) racionalismo m
• nowogrecki: (1.3) ρασιοναλισμός m
• rosyjski: (1.1) рационализм m; (1.2) рационализм m; (1.3) рационализм m
• szwedzki: (1.1) rationalism w; (1.2) rationalism w; (1.3) rationalism w
• ukraiński: (1.1) раціоналізм m; (1.2) раціоналізм m; (1.3) раціоналізм m

źródła:

1. Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.