psiarz

psiarz (język polski)

wymowa:

IPA: [pʲɕaʃ], AS: [pʹśaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	psiarz	psiarze
dopełniacz	psiarza	psiarzy / rzad. psiarzów[1]
celownik	psiarzowi	psiarzom
biernik	psiarza	psiarzy / rzad. psiarzów
narzędnik	psiarzem	psiarzami
miejscownik	psiarzu	psiarzach
wołacz	psiarzu	psiarze

(1.1) hist. służebny zajmujący się hodowlą i tresurą psów na potrzeby monarchy w średniowieczu

(1.2) pot. posp. miłośnik psów

(1.3) pot. posp. właściciel psa

(1.4) pot. policjant

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) psarz, psar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. arcypies mzw, psiur mzw, psar mos, psioczenie n, psiara ż, pies m, psowate nmos lm, psiarnia ż, psica ż, psiątko n, psina ż, piesek m, psiaczek m, psinka ż, pieseczek m, psiak m, psisko n

przym. psi, psowaty, pieski

przysł. psio

czas. psioczyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pies + -arz

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) сабакар m; (1.2) сабачнік m
• duński: (1.2) hundeelsker w, hundeven w; (1.3) hundeejer w
• hiszpański: (1.1) perrero m; (1.2) perrero m
• włoski: (1.2) cinofilo m

źródła:

1.  Hasło „psiarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.