przystojny

przystojny (język polski)

wymowa:

IPA: [pʃɨˈstɔjnɨ], AS: [pšystoi ̯ny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który cechuje się przyjemną powierzchownością i dobrą postawą, wywołuje przyjemne odczucia estetyczne

(1.2) przest. książk. zgodny z konwenansem, dobrymi obyczajami, czyli „taki, który przystoi”.

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	przystojny		przystojna	przystojne	przystojni	przystojne
dopełniacz	przystojnego		przystojnej	przystojnego	przystojnych
celownik	przystojnemu		przystojnej	przystojnemu	przystojnym
biernik	przystojnego	przystojny	przystojną	przystojne	przystojnych	przystojne
narzędnik	przystojnym		przystojną	przystojnym	przystojnymi
miejscownik	przystojnym		przystojnej	przystojnym	przystojnych
wołacz	przystojny		przystojna	przystojne	przystojni	przystojne

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) przystojne zachowanie

synonimy:

(1.1) ładny, urodny, urodziwy, atrakcyjny, interesujący, ponętny; gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) szwarny, gryfny

(1.2) obyczajny, przyzwoity

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przystojniak m, przystojniaczek m, przystojniacha m, przystojność ż, przystojeństwo n

przysł. przystojnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Zgodnie z dobrymi obyczajami określenie „przystojny” stosowane jest z reguły wobec mężczyzn lub młodzieńców, raczej nie wobec kobiet i dzieci.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) handsome
• arabski: (1.1) وسيم, زين
• chiński standardowy: (1.1) 好看 (hǎokàn)
• esperanto: (1.1) belaspekta, belstatura
• estoński: (1.1) kena
• fiński: (1.1) komea
• hiszpański: (1.1) apuesto
• kaszubski: (1.1) spòsobny, szëkòwny, fòrsz
• niderlandzki: (1.1) knap, aantrekkelijk
• rosyjski: (1.1) статный, красивый
• sanskryt: (1.1) अन्त
• turecki: (1.1) yakışıklı
• walijski: (1.1) golygus

źródła:

Hasło „przystojny” w: SJP.pl.