proroctwo

proroctwo (język polski)

wymowa:

IPA: [prɔˈrɔt͡stfɔ], AS: [proroctfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	proroctwo	proroctwa
dopełniacz	proroctwa	proroctw
celownik	proroctwu	proroctwom
biernik	proroctwo	proroctwa
narzędnik	proroctwem	proroctwami
miejscownik	proroctwie	proroctwach
wołacz	proroctwo	proroctwa

(1.1) przepowiednia przyszłości, najczęściej wygłaszana przez proroka

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Kolejny raz proroctwo nie spełniło się.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prorok m, prorokini ż, prorokowanie n

czas. prorokować ndk.

przym. proroczy, prorocki

przysł. proroczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) prophecy
• białoruski: (1.1) прароцтва n
• duński: (1.1) profeti w
• esperanto: (1.1) profetaĵo
• francuski: (1.1) prophétie ż
• gocki: (1.1) 𐍀𐍂𐌰𐌿𐍆𐌴𐍄𐌾𐌰 m
• gudźarati: (1.1) અગમવાણી ż (agamavāṇī)
• hebrajski: (1.1) נבואה ż (newua)
• hiszpański: (1.1) profecía ż
• islandzki: (1.1) spádómur m, spá ż
• japoński: (1.1) 予言(よげん)
• jidysz: (1.1) נבֿואה ż (newue)
• niemiecki: (1.1) Prophezeiung ż
• nowogrecki: (1.1) προφητεία ż
• rosyjski: (1.1) пророчество n
• slovio: (1.1) predvidenie (предвидение)
• ukraiński: (1.1) пророцтво n
• włoski: (1.1) profezia ż

źródła: