powitanie

powitanie (język polski)

powitania (1.1) w różnych językach

powitanie (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌpɔvʲiˈtãɲɛ], AS: [povʹitãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	powitanie	powitania
dopełniacz	powitania	powitań
celownik	powitaniu	powitaniom
biernik	powitanie	powitania
narzędnik	powitaniem	powitaniami
miejscownik	powitaniu	powitaniach
wołacz	powitanie	powitania

(1.1) forma zwrotu grzecznościowego lub gest wykonywany podczas witania się z inną osobą; zob. też powitanie w Wikipedii

(1.2) ceremonia związana z witaniem gości^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Powitanie wyszło bardzo niezręcznie, gdyż zapomniałam imienia gościa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) na powitanie

(1.2) oficjalne / uroczyste powitanie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. witać ndk., powitać (się) dk.

przym. powitalny

przysł. powitalnie

związki frazeologiczne:

jakie powitanie, takie i podziękowanie

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) greeting
• białoruski: (1.1) прывітанне n; (1.2) прывітанне n
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) прывітаньне n; (1.2) прывітаньне n
• chiński standardowy: (1.1) 欢迎 (huānyíng); (1.2) 欢迎 (huānyíng)
• duński: (1.1) velkomst w
• esperanto: (1.1) saluto
• hiszpański: (1.1) salutación ż, saludo m
• ido: (1.1) saluto
• japoński: (1.1) あいさつ
• niemiecki: (1.1) Begrüßung ż, Empfang m
• rosyjski: (1.1) приве́тствие n; (1.2) приве́тствие n
• włoski: (1.1) salutazione ż, saluto m

źródła:

1.  Hasło „powitanie” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.