potwór

potwór (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɔtfur], AS: [potfur], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) straszny stwór

(1.2) przen. dręczyciel

rzeczownik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	potwór	potwory
dopełniacz	potwora	potworów
celownik	potworowi	potworom
biernik	potwora	potworów / potwory
narzędnik	potworem	potworami
miejscownik	potworze	potworach
wołacz	potworze	potwory

(2.1) D. lm od: potwora

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Mamusiu! Potwór do mnie przyszedł!

(1.2) Zawsze wiedziałem, że on jest potworem dla swoich bliskich.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) maszkara, stwór, bestia, monstrum, pokraka; żart. paskuda

(1.2) zwierzę

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. potworność ż, potworniak m, potwora ż, Potworów mrz

zdrobn. potworek m

czas. potwornieć ndk., spotwornieć dk.

przym. potworny, potworowaty, potworowski

przysł. potwornie

związki frazeologiczne:

zielonooki potwór

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) monster
• arabski: (1.1) وحش
• baskijski: (1.1) munstro
• czeski: (1.1) příšera
• duński: (1.1) uhyre n; monster w
• esperanto: (1.1) monstro
• fiński: (1.1) hirviö
• francuski: (1.1) monstre m
• grenlandzki: (1.1) uumasorujuk
• hiszpański: (1.1) monstruo m
• islandzki: (1.1) ófreskja ż
• japoński: (1.1) 怪物
• jidysz: (1.1) פֿאַרזעעניש n (farzeenisz)
• kataloński: (1.1) monstre m
• litewski: (1.1) pabaisa
• niderlandzki: (1.1) monster n
• niemiecki: (1.1) Ungeheuer n, Monster n
• nowogrecki: (1.1) τέρας n
• osmański: (1.1) اژدرها (ejderhâ), اژدر (ejder), اژدها (ejdehâ)
• portugalski: (1.1) monstro m
• rosyjski: (1.1) чудовище n; (1.2) зверь m, изверг m, изувер m, монстр m
• rumuński: (1.1) blaznă
• slovio: (1.1) potvora
• szwedzki: (1.1) monster n, odjur n
• tatarski: acdaxa
• ukraiński: (1.1) потвора ż; (1.2) потвора ż
• węgierski: (1.1) szörny
• włoski: (1.1) mostro m

źródła: