olimpijczyk

olimpijczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔlʲĩmˈpʲijt͡ʃɨk], AS: [olʹĩmpʹii ̯čyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	olimpijczyk	olimpijczycy
dopełniacz	olimpijczyka	olimpijczyków
celownik	olimpijczykowi	olimpijczykom
biernik	olimpijczyka	olimpijczyków
narzędnik	olimpijczykiem	olimpijczykami
miejscownik	olimpijczyku	olimpijczykach
wołacz	olimpijczyku	olimpijczycy

(1.1) sport. zawodnik biorący udział w igrzyskach olimpijskich

(1.2) pot. uczeń biorący udział w olimpiadzie przedmiotowej

(1.3) mit. gr. każdy z dwunastu głównych bogów mieszkających, biesiadujących i obradujących na Olimpie

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) W letnich Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976 r. polska ekipa liczyła 207 olimpijczyków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. olimpiada ż

forma żeńska olimpijka ż

przym. olimpijski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bryt. Olympic competitor, amer. Olympian
• białoruski: (1.1) алімпіец m; (1.3) алімпіец m
• hiszpański: (1.1) olímpico m; (1.3) olímpico m
• rosyjski: (1.1) олимпиец m; (1.3) олимпиец m
• ukraiński: (1.1) олімпієць m; (1.3) олімпієць m
• włoski: (1.1) olimpionico m

źródła: