odwieczny

odwieczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔdˈvʲjɛt͡ʃnɨ], AS: [odvʹi ̯ečny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	odwieczny		odwieczna	odwieczne	odwieczni	odwieczne
dopełniacz	odwiecznego		odwiecznej	odwiecznego	odwiecznych
celownik	odwiecznemu		odwiecznej	odwiecznemu	odwiecznym
biernik	odwiecznego	odwieczny	odwieczną	odwieczne	odwiecznych	odwieczne
narzędnik	odwiecznym		odwieczną	odwiecznym	odwiecznymi
miejscownik	odwiecznym		odwiecznej	odwiecznym	odwiecznych
wołacz	odwieczny		odwieczna	odwieczne	odwieczni	odwieczne

(1.1) istniejący, trwający od wieków

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Teraz szli w jak najlepszej zgodzie ze swymi odwiecznymi wrogami, dzielili się z nimi betelem, powszechnie tu uznawanym za symbol pokoju^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) odwieczny wróg / przyjaciel

synonimy:

(1.1) niepamiętny, dawny, stary jak świat

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. odwiecznie

rzecz. odwieczność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. od- + wiek + -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) immemorial, long-time, age-old
• arabski: (1.1) دهري
• białoruski: (1.1) спрадвечны, векавечны
• czeski: (1.1) odvěký
• interlingua: (1.1) immemorial
• rosyjski: (1.1) исконный, изначальный, извечный
• włoski: (1.1) vetusto

źródła:

1. Alfred Szklarski, Tomek wśród łowców głów, 1965, Narodowy Korpus Języka Polskiego.