nordycki

nordycki (język polski)

wymowa:

IPA: [nɔrˈdɨʦ̑ʲci], AS: [nordycʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk., ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	nordycki		nordycka	nordyckie	nordyccy	nordyckie
dopełniacz	nordyckiego		nordyckiej	nordyckiego	nordyckich
celownik	nordyckiemu		nordyckiej	nordyckiemu	nordyckim
biernik	nordyckiego	nordycki	nordycką	nordyckie	nordyckich	nordyckie
narzędnik	nordyckim		nordycką	nordyckim	nordyckimi
miejscownik	nordyckim		nordyckiej	nordyckim	nordyckich
wołacz	nordycki		nordycka	nordyckie	nordyccy	nordyckie
nie stopniuje się

(1.1) książk. północnoeuropejski; zob. też kraje nordyckie w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Kraje nordyckie to trzy kraje skandynawskie (Dania, Norwegia i Szwecja) oraz Islandia i Finlandia.

(1.1) Estonia również ostatnio zaczęła wyraźnie przedstawiać się jako kraj nordycki, mając bardzo silne kulturowe, językowe i etniczne związki z Finlandią oraz związki kulturowe ze Szwecją, jednakże nie należy ona jeszcze do Rady Nordyckiej. (z Wikipedii)

składnia:

kolokacje:

(1.1) kraje nordyckie • ludy nordyckie • języki nordyckie • mity nordyckie

synonimy:

(1.1) nordyczny; skr. nord.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. staronordycki

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. nordisch^[1]

uwagi:

por. skandynawski • islandzki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Nordic
• czeski: (1.1) nordický
• duński: (1.1) nordisk
• fiński: (1.1) pohjoismainen
• hiszpański: (1.1) nórdico
• interlingua: (1.1) nordic
• islandzki: (1.1) norrænn
• niemiecki: (1.1) nordisch
• słowacki: (1.1) nordický
• szwedzki: (1.1) nordisk
• włoski: (1.1) nordico

źródła:

1.  Hasło „nordycki” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.