monogamiczny

monogamiczny (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	monogamiczny		monogamiczna	monogamiczne	monogamiczni	monogamiczne
dopełniacz	monogamicznego		monogamicznej	monogamicznego	monogamicznych
celownik	monogamicznemu		monogamicznej	monogamicznemu	monogamicznym
biernik	monogamicznego	monogamiczny	monogamiczną	monogamiczne	monogamicznych	monogamiczne
narzędnik	monogamicznym		monogamiczną	monogamicznym	monogamicznymi
miejscownik	monogamicznym		monogamicznej	monogamicznym	monogamicznych
wołacz	monogamiczny		monogamiczna	monogamiczne	monogamiczni	monogamiczne

(1.1) socjol. biol. związany z monogamią, mający charakter monogamii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Nie znaczy to jednak wcale, że ptasie pary – teoretycznie monogamiczne – problemów z wiernością nie mają.^[1]

(1.1) Mniej niż 5% ssaków jest zwyczajowo monogamicznych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) związek monogamiczny

synonimy:

antonimy:

(1.1) poligamiczny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monogamia ż, monogamista m, monogamistka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) monogamous
• białoruski: (1.1) манагамны, аднашлюбны
• czeski: (1.1) monogamní, monogamický
• francuski: (1.1) monogame, monogamique
• hiszpański: (1.1) monogámico, monógamo
• interlingua: (1.1) monogame, monogamic
• niemiecki: (1.1) monogam
• rosyjski: (1.1) моногамный, единобрачный
• słowacki: (1.1) monogamický, monogamný
• słoweński: (1.1) monogamen
• turecki: (1.1) tekeşli
• ukraiński: (1.1) моногамний
• węgierski: (1.1) monogám
• włoski: (1.1) monogamo, monogamico

źródła:

1. wyborcza.pl, Monogamia leży w ludzkiej naturze? Nic bardziej mylnego