mistyka

mistyka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmʲistɨka], AS: [mʹistyka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. na 3 syl.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) duchowość opierająca się na mistycyzmie

(1.2) zob. mistycyzm

(1.3) atmosfera, nastrój tajemniczości

rzeczownik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	mistyka
dopełniacz	mistyki
celownik	mistyce
biernik	mistykę
narzędnik	mistyką
miejscownik	mistyce
wołacz	mistyko

(2.1) D., B. lp od: zob. mistyk

odmiana:

(1.1-3)

 

(2.1) zob. mistyk

przykłady:

(1.1) Mistyka żydowska przejęła pewne bardzo ważne wątki filozofii greckiej.^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) dalekowschodnia / perska / żydowska mistyka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mistyk m, mistyczka ż, mistycyzm m, mistyczność ż

przym. mistyczny

przysł. mistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mystique
• białoruski: (1.2) містыка ż; (1.3) містыка ż
• francuski: (1.1) mystique ż
• hebrajski: (1.1) מסטיקה ż
• japoński: (1.1) 神秘主義(しんぴしゅぎ)
• niemiecki: (1.1) Mystik ż
• rosyjski: (1.1) мистика ż
• szwedzki: (1.1) mystik w
• ukraiński: (1.1) містика ż

źródła:

1. Jerzy Ochman, Peryferie filozofii żydowskiej, str. 31.