mistrzyni

mistrzyni (język polski)

wymowa:

IPA: [mʲiˈsṭʃɨ̃ɲi], AS: [mʹisṭšỹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mistrzyni	mistrzynie
dopełniacz	mistrzyni	mistrzyń
celownik	mistrzyni	mistrzyniom
biernik	mistrzynię	mistrzynie
narzędnik	mistrzynią	mistrzyniami
miejscownik	mistrzyni	mistrzyniach
wołacz	mistrzyni	mistrzynie

(1.1) kobieta najlepsza w czymś

(1.2) zwyciężczyni zawodów sportowych, w szczególności mistrzostw; zob. też mistrz w Wikipedii

(1.3) najwyższy stopień kształcenia zawodowego kobiet; zob. też mistrz w Wikipedii

(1.4) techn. kobieta nadzorująca pracę podwładnych w zakładzie produkcyjnym

(1.5) rel. formatorka nowicjuszek

odmiana:

(1.1-5)

 

przykłady:

(1.5) Siostra Krystyna była w latach 1978-1989 mistrzynią nowicjatu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mistrzostwo n, mistrzostwa nmos

forma męska mistrz m

przym. mistrzowski

przysł. mistrzowsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mistrz + -yni^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mistress
• białoruski: (1.2) чэмпіёнка ż
• chiński standardowy: (1.1) 大家 (dàjiā)
• francuski: (1.2) championne ż
• szwedzki: (1.1) mästarinna w; (1.2) mästarinna w; (1.3) mästarinna w
• węgierski: (1.2) bajnoknő
• wilamowski: (1.1) maesteryn ż, mȧsteryn ż, masteryn ż; (1.2) maesteryn ż, mȧsteryn ż, masteryn ż; (1.3) maesteryn ż, mȧsteryn ż masteryn ż; (1.4) maesteryn ż, mȧsteryn ż, masteryn ż
• włoski: (1.5) maestra ż

źródła:

1. Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 122.