major

Podobna pisownia: Major

major (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmajɔr], AS: [mai ̯or]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	major	majorzy / majorowie
dopełniacz	majora	majorów
celownik	majorowi	majorom
biernik	majora	majorów
narzędnik	majorem	majorami
miejscownik	majorze	majorach
wołacz	majorze	majorzy / majorowie
depr. M. i W. lm: (te) majory

(1.1) wojsk. stopień oficerski wojsk lądowych i powietrznych wyższy od kapitana; zob. też major w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skr. mjr

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) major
• arabski: (1.1) رائد
• białoruski: (1.1) маёр m
• bułgarski: (1.1) майор m
• duński: (1.1) major w
• esperanto: (1.1) majoro
• francuski: (1.1) commandant m
• hiszpański: (1.1) comandante m
• japoński: (1.1) 少佐 (しょうさ)
• kornijski: (1.1) ughgapten m
• litewski: (1.1) majoras m
• nowogrecki: (1.1) ταγματάρχης m i ż, επισμηναγός m
• ormiański: (1.1) քաղաքապետ
• rosyjski: (1.1) майор m
• ukraiński: (1.1) майор m
• włoski: (1.1) maggiore

źródła:

major (język angielski)

wymowa:

bryt. IPA: /ˈmeɪ.dʒ.ə(ɹ)/, SAMPA: /"meIdZ.@(r\)/

amer. IPA: /ˈmeɪdʒɚ/, SAMPA: /"meIdZ@`/

wymowa amerykańska^?/i

wymowa australijska^?/i

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) wojsk. major

(1.2) amer. specjalizacja, przedmiot kierunkowy na uczelni

przymiotnik

(2.1) poważny, ważny, znaczny

(2.2) główny

(2.3) muz. durowy

czasownik nieprzechodni

(3.1) robić specjalizację, specjalizować się

odmiana:

przykłady:

składnia:

(3.1) to major in sth

kolokacje:

(2.3) in F major → w tonacji F-dur

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. majority

przysł. majorly

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. major, maioratus

uwagi:

źródła:

major (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	major	majoři
dopełniacz	majora	majorů
celownik	majorovi / majoru	majorům
biernik	majora	majory
wołacz	majore	majoři
miejscownik	majorovi / majoru	majorech
narzędnik	majorem	majory

(1.1) wojsk. major

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

major (język szwedzki)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) major

odmiana:

(1.1) en major, majoren, majorer, majorerna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

major (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) hist. folwark, dwór

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. majoros, majorság

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: