lotnik

lotnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlɔtʲɲik], AS: [lotʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lotnik	lotnicy
dopełniacz	lotnika	lotników
celownik	lotnikowi	lotnikom
biernik	lotnika	lotników
narzędnik	lotnikiem	lotnikami
miejscownik	lotniku	lotnikach
wołacz	lotniku	lotnicy

(1.1) lotn. zaw. człowiek, który lata samolotem lub należy do jego obsługi

(1.2) wojsk. żołnierz służący w lotnictwie

(1.3) inżynier posiadający specjalizację lotniczą

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) awiator

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. lot m, lotnisko n, lotnictwo n

forma żeńska lotniczka ż

czas. dolecieć, odlatywać, lecieć ndk., latać ndk., przylecieć dk., przylatywać ndk.

przym. lotniczy, lotny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. lot + -nik^[1]

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) flier, flyer, airman, aviator; (1.2) airman
• baskijski: (1.1) hegazkinlari
• białoruski: (1.1) лётчык m; (1.2) лётчык m
• bułgarski: (1.1) летец m, авиатор m
• czeski: (1.1) letec m
• duński: (1.1) aviatiker w
• esperanto: (1.1) aviadisto, rzad. aviadilano
• francuski: (1.1) aviateur m
• hiszpański: (1.1) aviador m; (1.2) piloto m, aviador m; (1.3) ingeniero aeronáutico m
• kazachski: (1.1) ұшқыш
• rosyjski: (1.1) авиатор m, лётчик m; (1.2) авиатор m, лётчик m; (1.3) авиатор m
• ukraiński: (1.1) авіатор m, льотчик m; (1.2) льотчик m
• wepski: (1.1) lendali
• włoski: (1.1) aviatore m

źródła:

1. J.R., Lotnik czy latacz?, „Język Polski” nr 1/1919, s. 31.