kupczyć

kupczyć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkupt͡ʃɨt͡ɕ], AS: [kupčyć] ​^?/i

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		kupczyć
czas teraźniejszy		kupczę	kupczysz	kupczy	kupczymy	kupczycie	kupczą
czas przeszły	m	kupczyłem	kupczyłeś	kupczył	kupczyliśmy	kupczyliście	kupczyli
	ż	kupczyłam	kupczyłaś	kupczyła	kupczyłyśmy	kupczyłyście	kupczyły
	n	kupczyłom	kupczyłoś	kupczyło
tryb rozkazujący		niech kupczę	kupcz	niech kupczy	kupczmy	kupczcie	niech kupczą
pozostałe formy czas przyszły m będę kupczył, będę kupczyć będziesz kupczył, będziesz kupczyć będzie kupczył, będzie kupczyć będziemy kupczyli, będziemy kupczyć będziecie kupczyli, będziecie kupczyć będą kupczyli, będą kupczyć ż będę kupczyła, będę kupczyć będziesz kupczyła, będziesz kupczyć będzie kupczyła, będzie kupczyć będziemy kupczyły, będziemy kupczyć będziecie kupczyły, będziecie kupczyć będą kupczyły, będą kupczyć n będę kupczyło, będę kupczyć będziesz kupczyło, będziesz kupczyć będzie kupczyło, będzie kupczyć czas zaprzeszły m kupczyłem był kupczyłeś był kupczył był kupczyliśmy byli kupczyliście byli kupczyli byli ż kupczyłam była kupczyłaś była kupczyła była kupczyłyśmy były kupczyłyście były kupczyły były n kupczyłom było kupczyłoś było kupczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego kupczono tryb przypuszczający m kupczyłbym, byłbym kupczył kupczyłbyś, byłbyś kupczył kupczyłby, byłby kupczył kupczylibyśmy, bylibyśmy kupczyli kupczylibyście, bylibyście kupczyli kupczyliby, byliby kupczyli ż kupczyłabym, byłabym kupczyła kupczyłabyś, byłabyś kupczyła kupczyłaby, byłaby kupczyła kupczyłybyśmy, byłybyśmy kupczyły kupczyłybyście, byłybyście kupczyły kupczyłyby, byłyby kupczyły n kupczyłobym, byłobym kupczyło kupczyłobyś, byłobyś kupczyło kupczyłoby, byłoby kupczyło imiesłów przymiotnikowy czynny m kupczący, niekupczący ż kupcząca, niekupcząca kupczące, niekupczące n kupczące, niekupczące imiesłów przysłówkowy współczesny kupcząc, nie kupcząc rzeczownik odczasownikowy kupczenie, niekupczenie

(1.1) pejor. handlować tym, czym nie należy handlować i co nie powinno być źródłem zysków materialnych

(1.2) przest. handlować w ogóle

odmiana:

(1.1-2) koniugacja VIb

 

przykłady:

(1.1) Ja też chciałbym mieć tę wiadomość z czystej, ludzkiej ciekawości i nie chcę tymi informacjami kupczyć^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kupiec m, kupczyni ż, kupczenie n, kupus

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

1. "Monsieur", "Phantom", Usenet -- pl.listserv.dziennikarz, 25/01/1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.