kredyt

kredyt (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkrɛdɨt], AS: [kredyt] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kredyt	kredyty
dopełniacz	kredytu	kredytów
celownik	kredytowi	kredytom
biernik	kredyt	kredyty
narzędnik	kredytem	kredytami
miejscownik	kredycie	kredytach
wołacz	kredycie	kredyty

(1.1) ekon. odstąpienie określonej wartości w pieniądzach lub w towarach pod warunkiem zwrotu równowartości i odsetek w ustalonym terminie

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) kupować na kredyt

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kredytor m, kredytowanie n, skredytowanie n

zdrobn. kredycik mrz

czas. kredytować ndk., skredytować dk.

przym. kredytowy, kredytorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. credito^[1] < łac. crēditum → 'pożyczka, dług, wierzytelność'^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) credit, w sklepie: charge account
• arabski: (1.1) ائتمان
• baskijski: (1.1) kreditu
• białoruski: (1.1) крэдыт m
• bułgarski: (1.1) кредит m
• czeski: (1.1) kredit m, úvěr m
• duński: (1.1) kredit w
• esperanto: (1.1) kredito
• hiszpański: (1.1) crédito m
• kaszubski: (1.1) bòrg m
• kataloński: (1.1) crèdit m
• niemiecki: (1.1) Kredit m
• nowogrecki: (1.1) δάνειο n, δανεισμός m, πιστοδότηση ż
• rosyjski: (1.1) кредит m
• szwedzki: (1.1) kredit w
• turkmeński: (1.1) kredit
• tuvalu: (1.1) kaitalafu
• ukraiński: (1.1) кредит m
• węgierski: (1.1) hitel
• wilamowski: (1.1) krydit m, kredyt m

źródła:

1. A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18.
2.  Hasło „kredyt” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

Hasło „kredyt” w: SJP.pl.

kredyt (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

krydit

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ekon. kredyt

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. credito < łac. creditum

uwagi:

źródła: