korozja

korozja (język polski)

korozja (1.2)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	korozja	korozje
dopełniacz	korozji	korozji / przest. korozyj[1]
celownik	korozji	korozjom
biernik	korozję	korozje
narzędnik	korozją	korozjami
miejscownik	korozji	korozjach
wołacz	korozjo	korozje

(1.1) proces niszczenia metalu lub innego materiału na skutek kontaktu z otoczeniem; zob. też korozja w Wikipedii

(1.2) pot. mot. techn. miejsce objęte korozją (1.1)

(1.3) książk. stopniowe tracenie walorów

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Cienka powłoka cyny na blaszanych puszkach z żywnością zapobiega korozji.

(1.1) Kadłuby statków zabezpiecza się przed korozją przy pomocy anod cynkowych.

składnia:

(1.1) korozja + D.

(1.3) korozja + D.

kolokacje:

(1.1) chronić / zabezpieczać / zabezpieczyć przed korozją • walczyć z korozją

(1.2) usunąć / usuwać korozję • korozja na błotniku / drzwiach / nadkolu

synonimy:

(1.2) rdza; daw. nagryzanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. korodowanie n, skorodowanie n

czas. korodować ndk., skorodować dk.

przym. korozyjny, skorodowany

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. corrosio → gryzienie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) corrosion
• baskijski: (1.1) korrosio
• białoruski: (1.1) карозія ż
• bułgarski: (1.1) корозия ż
• duński: (1.1) korrosion w
• esperanto: (1.1) korodo
• hiszpański: (1.1) corrosión ż
• kataloński: (1.1) corrosió ż
• niemiecki: (1.1) Korrosion ż
• norweski (bokmål): (1.1) korrosjon m
• norweski (nynorsk): (1.1) korrosjon m
• nowogrecki: (1.1) διάβρωση ż; (1.3) διάβρωση ż
• rosyjski: (1.1) коррозия ż
• szwedzki: (1.1) korrosion w
• ukraiński: (1.1) корозія ż
• węgierski: (1.1) korrózió
• włoski: (1.1) corrosione ż; (1.3) corrosione ż

źródła:

1.  Hasło „korozja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.