konieczny

konieczny (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃ˈɲɛt͡ʃnɨ], AS: [kõńečny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	konieczny		konieczna	konieczne	konieczni	konieczne
dopełniacz	koniecznego		koniecznej	koniecznego	koniecznych
celownik	koniecznemu		koniecznej	koniecznemu	koniecznym
biernik	koniecznego	konieczny	konieczną	konieczne	koniecznych	konieczne
narzędnik	koniecznym		konieczną	koniecznym	koniecznymi
miejscownik	koniecznym		koniecznej	koniecznym	koniecznych
wołacz	konieczny		konieczna	konieczne	konieczni	konieczne

(1.1) taki, który dotyczy konieczności; jest nieunikniony lub niezbędny

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) W tej sytuacji konieczne jest podjęcie odpowiednich działań.

składnia:

kolokacje:

(1.1) obrona konieczna

synonimy:

(1.1) zasadniczy, nieuchronny, bezwarunkowy, potrzebny, podstawowy, niezbędny

antonimy:

(1.1) niekonieczny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konieczność ż

przysł. koniecznie

związki frazeologiczne:

warunek konieczny

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) necessary
• arabski: (1.1) ضروري
• bułgarski: (1.1) необходим
• czeski: (1.1) nutný
• duński: (1.1) nødvendig
• esperanto: (1.1) necesa
• francuski: (1.1) nécessaire, obligé, essentiel
• hindi: (1.1) ज़रूरी (zarūrī)
• hiszpański: (1.1) necesario, indispensable
• japoński: (1.1) 不可欠
• niemiecki: (1.1) unerlässlich
• norweski (bokmål): (1.1) nødvendig
• norweski (nynorsk): (1.1) nødvendig
• nowogrecki: (1.1) απαραίτητος, αναγκαίος
• rosyjski: (1.1) необходи́мый
• szwedzki: (1.1) nödvändig
• ukraiński: (1.1) необхі́дний

źródła: