keczup

keczup (język polski)

keczup (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkɛt͡ʃup], AS: [kečup] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	keczup	keczupy
dopełniacz	keczupu	keczupów
celownik	keczupowi	keczupom
biernik	keczup	keczupy
narzędnik	keczupem	keczupami
miejscownik	keczupie	keczupach
wołacz	keczupie	keczupy

(1.1) kulin. spoż. sos z pomidorów z przyprawami, stosowany na zimno jako dodatek do potraw; zob. też keczup w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Uwielbiam frytki z keczupem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ostry / łagodny keczup • frytki / kiełbaska / parówka z keczupem • dodać dużo / łyżeczkę / łyżkę / odrobinę / trochę keczupu

synonimy:

(1.1) rzad. ketchup^[1]

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) sos

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ketchup m

przym. keczupowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) ang. ketchup^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ketchup
• arabski: (1.1) صلصة طماطم, كتشب, كاتشب
• czeski: (1.1) kečup m
• dolnołużycki: (1.1) ketšup m, ketchup m
• duński: (1.1) ketchup w
• esperanto: (1.1) keĉupo, keĉapo
• francuski: (1.1) ketchup m
• hebrajski: (1.1) קטשופ m
• hiszpański: (1.1) kétchup m
• islandzki: (1.1) tómatsósa ż
• jidysz: (1.1) פּאָמידאָרן־סאָס m (pomidorn-sos), קעטשאָפּ m (keczop)
• kataloński: (1.1) quètxup m
• koreański: (1.1) 케찹
• kurmandżi: (1.1) ketçap ż
• łotewski: (1.1) kečups m
• niemiecki: (1.1) Ketchup m/n
• nowogrecki: (1.1) κέτσαπ n
• rosyjski: (1.1) кетчуп m
• słowacki: (1.1) kečup m
• szwedzki: (1.1) ketchup w
• turecki: (1.1) ketçap
• ukraiński: (1.1) кетчуп m
• węgierski: (1.1) ketchup

źródła:

1.  Porada „keczup” w: Poradnia językowa PWN.
2. Danuta Buttler, Halina Satkiewicz „Język i my”, wydanie I, WSiP, Warszawa 1990, s. 39.