karabinek

karabinek (język polski)

karabinki (1.2)

karabinki (1.3)

wymowa:

IPA: [ˌkaraˈbʲĩnɛk], AS: [karabʹĩnek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karabinek	karabinki
dopełniacz	karabinka	karabinków
celownik	karabinkowi	karabinkom
biernik	karabinek	karabinki
narzędnik	karabinkiem	karabinkami
miejscownik	karabinku	karabinkach
wołacz	karabinku	karabinki

(1.1) zdrobn. od: karabin

(1.2) indywidualna broń strzelecka o lufie krótszej niż w karabinie; zob. też karabinek (broń) w Wikipedii

(1.3) zob. karabińczyk

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.2) Karabinki początkowo były uzbrojeniem kawalerii i służb pomocniczych.

składnia:

kolokacje:

(1.2) strzelać z karabinka • sprzedać / kupić karabinek • uzbroić w karabinki

synonimy:

(1.2) kbk

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. karabin m, karabinier m, karabińczyk m

przym. karabinowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: karabin

• angielski: (1.2) carbine
• duński: (1.2) karabin
• esperanto: (1.1) fisileto; (1.2) karabeno
• francuski: (1.2) carabine ż
• hiszpański: (1.2) carabina ż
• ido: (1.2) karabino
• niemiecki: (1.2) Karabiner m
• nowogrecki: (1.2) καραμπίνα ż
• rosyjski: (1.2) карабин m
• włoski: (1.2) carabina ż; (1.3) moschettone m

źródła: