kamfora

Podobna pisownia: kamfóra

kamfora (język polski)

wymowa:

IPA: [kãw̃ˈfɔra], AS: [kãũ̯fora], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kamfora	kamfory
dopełniacz	kamfory	kamfor
celownik	kamforze	kamforom
biernik	kamforę	kamfory
narzędnik	kamforą	kamforami
miejscownik	kamforze	kamforach
wołacz	kamforo	kamfory

(1.1) organiczny związek chemiczny z grupy terpenów, pochodna kamfenu, stosowany w technice i medycynie; zob. też kamfora w Wikipedii

odmiana:

(1.1) zwykle blm^[1];

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) lekarstwo

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kamforowiec m

przym. kamforowy

związki frazeologiczne:

zniknąć jak kamfora • ulotnić się jak kamfora

etymologia:

łac. camphora < arab. كافور (kāfūr) < sanskr. कर्पुर (karpura)

uwagi:

Cząstka „-am-” w środku tego wyrazu może być wymawiana zgodnie z pisownią lub jako „a” nosowe^[2].

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) camphor
• arabski: (1.1) كافور m
• baskijski: (1.1) kanfor
• czeski: (1.1) kafr m
• dzongkha: (1.1) ག་བུར
• esperanto: (1.1) kamforo
• fiński: (1.1) kamferi
• francuski: (1.1) camphre m
• galicyjski: (1.1) alcanfor m
• hiszpański: (1.1) alcanfor m
• japoński: (1.1) 樟脳(しょうのう)
• kataloński: (1.1) càmfora ż
• niemiecki: (1.1) Kampfer m
• nowogrecki: (1.1) καμφορά ż, κάμφορα ż
• portugalski: (1.1) cânfora ż
• rosyjski: (1.1) камфора ż
• sanskryt: (1.1) चन्द m, सुम m, शिला ż, इन्दु m
• słowacki: (1.1) gáfor
• szwedzki: (1.1) kamfer w
• tybetański: (1.1) ག་བུར
• ukraiński: (1.1) камфора ż
• węgierski: (1.1) kámfor
• wilamowski: (1.1) kaffer m
• włoski: (1.1) canfora ż

źródła:

1.  Hasło „kamfora” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Hasło „kamfora” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 239.