jidyszyzm

jidyszyzm (język polski)

wymowa:

IPA: [jiˈdɨʃɨsm̥], AS: [i ̯idyšysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jidyszyzm	jidyszyzmy
dopełniacz	jidyszyzmu	jidyszyzmów
celownik	jidyszyzmowi	jidyszyzmom
biernik	jidyszyzm	jidyszyzmy
narzędnik	jidyszyzmem	jidyszyzmami
miejscownik	jidyszyzmie[2]	jidyszyzmach
wołacz	jidyszyzmie[2]	jidyszyzmy

(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z jidysz^[1]; zob. też jidyszyzm w Wikipedii

(1.2) hist. kult. żyd. nurt kulturowy uznający jidysz za język narodowy Żydów i dążący do rozwoju świeckiej kultury żydowskiej w oparciu o ten język^[1]; zob. też jidyszyzm (kultura) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) W tym słowniku jest wiele jidyszyzmów.

(1.1) Jak podkreśla wielu znanych badaczy, Frank była zasymilowana i nie była syjonistką. Pisała po niderlandzku, bez śladu naleciałości hebrajskich czy jidyszyzmów^[3].

(1.2) Od niedzieli odbywać się będzie w Warszawie dwudniowa konferencja „Jidyszyzm: Mitologie i Ikonografie”. Dotyczy ona jidyszyzmu, który był konkurencyjnym względem syjonizmu nurtem żydowskiej kultury^[4].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.2) syjonizm

hiperonimy:

(1.1) zapożyczenie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jidysz m, jidyszystyka ż, jidyszysta m, jidyszystka ż, jidyszkejt m

przym. jidyszowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. jidysz + -yzm^[1]

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo

(1.1) zobacz też: Kategoria:Jidysz w etymologii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Yiddishism; (1.2) Yiddishism, Yiddishist movement, Yiddish language movement
• czeski: (1.1) jidišismus m
• jidysz: (1.1) ייִדישיזם m (jidiszizm); (1.2) ייִדישיזם m (jidiszizm)
• niemiecki: (1.1) Jiddismus m; (1.2) Jiddischismus m
• ukraiński: (1.1) їдишизм m

źródła:

1. Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.
2. Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.
3. Rachel Feldhay Brenner, Midrasz nr 58, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
4. Dzieje.pl.