jagnię

jagnię (język polski)

jagnię (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈjäɟɲɛ], AS: [i ̯äǵńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• denazal.• -ni… ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jagnię	jagnięta
dopełniacz	jagnięcia	jagniąt
celownik	jagnięciu	jagniętom
biernik	jagnię	jagnięta
narzędnik	jagnięciem	jagniętami
miejscownik	jagnięciu	jagniętach
wołacz	jagnię	jagnięta

(1.1) zool. młode owcy; zob. też jagnię w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Na ołtarzu całopalnym ofiarowano tysiąc byków, tysiąc baranów i tysiąc jagniąt.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) jagniątko, owieczka, owczę

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) owca

hiponimy:

(1.1) baranek

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jagnięcina ż

zdrobn. jagniątko n

przym. jagnięcy

czas. jagnić się

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *agnę^[2]

uwagi:

zob. też jagnię w Wikicytatach

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lamb
• baskijski: (1.1) arkume
• białoruski: (1.1) ягня n, ягнё n
• bułgarski: (1.1) агне n
• czeski: (1.1) jehně n, beránek m
• duński: (1.1) lam n
• esperanto: (1.1) ŝafido
• fiński: (1.1) karitsa
• francuski: (1.1) agneau m
• grenlandzki: (1.1) savaaraq
• hiszpański: (1.1) cordero m
• inari: (1.1) lääbis
• interlingua: (1.1) agno
• islandzki: (1.1) lamb n
• jidysz: (1.1) לאַם ż (lam)
• kaszubski: (1.1) jagniã n
• kataloński: (1.1) xai m
• łaciński: (1.1) agnus m
• łotewski: (1.1) jērs m
• niderlandzki: (1.1) lam n
• niemiecki: (1.1) Lamm n
• nowogrecki: (1.1) αρνί n
• rosyjski: (1.1) ягнёнок m
• staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) агньць / ⰰⰳⱀⱐⱌⱐ m, агнѧ / ⰰⰳⱀⱔ n
• szwedzki: (1.1) lamm w
• ukraiński: (1.1) ягня n
• węgierski: (1.1) bárány
• wilamowski: (1.1) łamm n
• włoski: (1.1) agnello m

źródła:

1. Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, 1963, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
2.  Hasło „jagnię” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.