iustus

przymiotnik

(1.1) prawomocny^[1]; (1.2) legalnie wybrany, prawowity^[1]; (1.3) należny, słuszny^[1]; (1.4) uzasadniony, zrozumiały^[1]; (1.5) sprawiedliwy, prawy^[1]; (1.6) o ukształtowaniu terenu: korzystny^[1]; (1.7) właściwy, odpowiedni^[1]; (1.8) kompletny, pełny (pod względem rozmiaru, ilości)^[1]; (1.9) wojsk. w pełnej sile^[1]; (1.10) o walkach formacji: regularny^[1]; (1.11) zasługujący na (jakieś) miano^[1]; (1.12) normalny, prawidłowy^[1]
odmiana:: (1.1-12) iust|us, ~a, ~um; st. wyższy iustior; st. najwyższy iustissimus
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. ius, iustitia; przysł. iuste
związki frazeologiczne:
etymologia:: (1) od ius (prawo, przepisy, władza, sprawiedliwość)
uwagi:: (1.1-12) pochodząca ze średniowiecza forma równoważna i=j (justus, st. wyższy justior; st. najwyższy justissimus); (1.1-12) imiona, które pochodzą od tego słowa: Justyn, Justyna
źródła:

[1]
Hasło „iustus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 371-372.

iustus (język łaciński)