ignorancja

ignorancja (język polski)

wymowa:

​^?/i

IPA: [ˌiɡnɔˈrãnt͡sʲja], AS: [ignorãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ignorancja	ignorancje
dopełniacz	ignorancji	ignorancji / przest. ignorancyj[1]
celownik	ignorancji	ignorancjom
biernik	ignorancję	ignorancje
narzędnik	ignorancją	ignorancjami
miejscownik	ignorancji	ignorancjach
wołacz	ignorancjo	ignorancje

(1.1) brak wiedzy na jakiś ważny temat

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) niewiedza, nieobeznanie, nieznajomość, nieuctwo, nieświadomość, niekompetencja, dyletantyzm

antonimy:

(1.1) kompetencja, kompetentność, erudycja, obeznanie; pot. oblatanie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ignorowanie n, ignorant m, ignorantka ż

czas. ignorować

przym. ignorancki, ignorowany

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. ignorantia < łac. ignarus < łac. ignorare 'nie wiedzieć, nie znać'^[2]

uwagi:

(1.1) wyrazowi ignorancja jest często błędnie przypisywane znaczenie wyrazu ignorowanie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ignorance
• arabski: (1.1) جهالة، جهل
• baskijski: (1.1) ezjakintasun
• czeski: (1.1) nevědomost ż, neznalost ż
• duński: (1.1) uvidenhed w
• francuski: (1.1) ignorance ż
• gudźarati: (1.1) અજ્ઞાન n (ajñāna)
• hiszpański: (1.1) ignorancia ż
• jidysz: (1.1) אומוויסן n (umwisn), עם־הארצות n (ameraces), אומקענטעניש n (umkentenisz)
• kataloński: (1.1) ignorància ż
• niderlandzki: (1.1) onwetendheid ż, ignorantie ż
• niemiecki: (1.1) Unwissenheit ż, Ignoranz ż
• nowogrecki: (1.1) άγνοια ż, αμάθεια ż
• pali: (1.1) avijjā ż
• portugalski: (1.1) ignorância ż
• rosyjski: (1.1) невежество n, игноранция ż
• sanskryt: (1.1) अज्ञान n, अविद्या ż
• szwedzki: (1.1) ignorans w, okunnighet w
• tajski: (1.1) อวิชชา
• tybetański: (1.1) མ་རིག་པ
• węgierski: (1.1) tudatlanság
• włoski: (1.1) ignoranza ż

źródła:

1.  Hasło „ignorancja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
2. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 248.