hitta

hitta (język farerski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) spotkać^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Hasło „hitta” w: Føroysk-ensk orðabók / Faroese-English dictionary, sprotin.fo.

hitta (język szwedzki)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

czasownik

(1.1) znajdować^[1]

odmiana:

(1.1) att hitta, hittar, hittade, hittat, hitta!

przykłady:

(1.1) En treårig pojke hittades i parken. → W parku znaleziono trzyletniego chłopca.

składnia:

kolokacje:

(1.1) hitta på

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

även en blind höna kan hitta ett korn

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 197.

hitta (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

hüta

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) pasące się bydło doglądać, aby nie czyniły szkody, paść krowy^[1][2]

odmiana:

(1.1) czas przeszły prosty hu̇tt, imiesłów czasu przeszłego gəhu̇tt

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hittveriḱ n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1.  Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 300.
2.  Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 198.