himalaizm

himalaizm (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌxʲĩmaˈla^jism̥], AS: [χʹĩmala^i ̯ism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• epenteza i ̯ • akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	himalaizm
dopełniacz	himalaizmu
celownik	himalaizmowi
biernik	himalaizm
narzędnik	himalaizmem
miejscownik	himalaizmie[1]
wołacz	himalaizmie[1]

(1.1) wspinaczka wysokogórska uprawiana w Himalajach; zob. też himalaizm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) himalaizm zimowy • himalazim kobiecy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Himalaje, himalaista m, himalaistka ż

przym. himalaistyczny, himalajski

związki frazeologiczne:

etymologia:

od nazwy własnej Himalaje^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) himalaismo

źródła:

1. Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
2. Bogusław Nowowiejski, Pierwiastek onomastyczny w polskiej terminologii sportowej, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, „Seria językoznawcza”, t. 19 (39), z. 2, s. 27.