höka

Podobna pisownia: hȫka

höka (język wilamowski)

höka (1.1)

höka (1.2)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

hȫka

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hak^[1][2]

(1.2) kultywator

(1.3) przen. hak, sęk (ukryta trudność)

(1.4) sport. sierpowy

czasownik

(2.1) zahaczać, zahaczyć, zaczepiać, zaczepić

(2.2) bronować ciężką broną

odmiana:

(1.1-4) lp höka; lm höka

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. hykla n

związki frazeologiczne:

etymologia:

swn. hāko < prazachgerm. *hakō < pragerm. *hakô < praindoeur., *keng-

por. niderl. haak, ang. hook, niem. Haken.

uwagi:

źródła:

1.  Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 289.
2.  Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.