sęk

Podobna pisownia: seek • SEK • sek • sek. • şek • šek

sęk (język polski)

sęk (1.1)

sęki (1.2)

wymowa:

IPA: [sɛ̃ŋk], AS: [sẽŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sęk	sęki
dopełniacz	sęka	sęków
celownik	sękowi	sękom
biernik	sęk	sęki
narzędnik	sękiem	sękami
miejscownik	sęku	sękach
wołacz	sęku	sęki

(1.1) kawałek starej, uschniętej gałęzi przy pniu drzewa

(1.2) wrośnięta w pień drzewa część konaru, która po ścięciu stanowi wadę drewna; zob. też sęk w Wikipedii

(1.3) łow. zakończenie palczastego poroża daniela

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) powiesić / wieszać / zawiesić coś na sęku

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. sęczek m

przym. sękowy, sękaty

związki frazeologiczne:

sęk w tym

etymologia:

prasł. *sǫkъ

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) knot
• bułgarski: (1.2) чвор m, чеп m, сък m
• rosyjski: (1.1) сук m; (1.2) сук m
• wilamowski: (1.1) sęk m, seŋ́k m, seńk m; (1.2) sęk m, seŋ́k m , seńk m

źródła:

sęk (język wilamowski)

sęk(1.1)

sęk (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

seńk • seŋ́k

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) sęk^[1]

odmiana:

(1.1) lp sęk; lm sęka

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. sękatiḱ

przysł. sękatiḱ

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. sęk

uwagi:

źródła:

1.  Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 307.