furor

Podobna pisownia: Furor

furor (język polski)

wymowa:

^{[uwaga 1]} IPA: [ˈfurɔr], AS: [furor]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	furor	furory
dopełniacz	furoru	furorów
celownik	furorowi	furorom
biernik	furor	furory
narzędnik	furorem	furorami
miejscownik	furorze	furorach
wołacz	furorze	furory

(1.1) daw. furia, szał

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) miarkować furor

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. furor → szaleństwo

uwagi:

1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego

tłumaczenia:

źródła:

furor (język angielski)

wymowa:

amer. IPA: /ˈfjʊəɹɚ/ lub /ˈfjɝɚ/

bryt. IPA: /ˈfjʊəɹə/ lub /ˈfjɜɹə/

homofon: Führer

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) wściekłość, furia

(1.2) pasja, uniesienie, namiętność

(1.3) zgiełk, poruszenie

(1.4) przejściowa moda

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

furor (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [fu.ˈɾoɾ]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wściekłość

(1.2) pasja, uniesienie, namiętność

(1.3) opętanie, szał

odmiana:

lm ~es

przykłady:

(1.1) Luchan con furor. → Walczą ze wściekłością.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

furia ż

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. furioso

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. furor -oris

uwagi:

źródła:

furor (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) szał^[1], furor

(1.2) straszenie, strach^[2]

(1.3) podjudzanie, podburzanie

(1.4) uniesienie, zachwyt

(1.5) smutek

czasownik

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	furor	furōrēs
dopełniacz	furōris	furōrum
celownik	furōrī	furōribus
biernik	furōrem	furōrēs
ablatyw	furōre	furōribus
wołacz	furor	furōrēs

(2.1) kraść

(2.2) wyłudzać

odmiana:

(1) fur|or, ~ōris (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)

(2) furō, furere, furuī (koniugacja III)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

czas. furo

(2.1)

rzecz. furtulum n, furtum n, furtus m, furuncula ż, furunculus m

przym. furtificus, furtivus

przysł. furtim

związki frazeologiczne:

sentencje: furor loquendi • furor poeticus • furor scribendi

etymologia:

źródłosłów dla ang. furor, franc. fureur, hiszp. furor, katal. furor, pol. furor, port. furor, ros. фурор, wł. furore

uwagi:

źródła:

1. Hasło „furor” w: Słownik polsko-łaciński, łacińsko-polski. Dictionarium latino-polonicum, polonico-latinum, pod red. Jacka Gordona, Level Trading, Czernica 2014, ISBN 978-83-61800-47-7, s. 548.
2. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 276.