fakul

fakul (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) płowieć / wypłowieć, blaknąć / wyblaknąć

(1.2) blednąć / zblednąć

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fakó, fakulás

czas. fakít

przym. fakó

związki frazeologiczne:

etymologia:

węg. fakó + -ul

uwagi:

zobacz też: elfakul • kifakul • megfakul

źródła:

fakul (język wilamowski)

fakul (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

fǡkəl • fȧkl • fakel

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zool. prosię^[1]

(1.2) pot. (o kimś) brudas, świntuch

odmiana:

(1.1) lp fakul; lm fakuln

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Ferkel

uwagi:

(1.1) zobacz też: indeks:Wilamowski - Ssaki

źródła:

1.  Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 303.