eskorta

eskorta (język polski)

lotniskowiec w eskorcie (1.1)

wymowa:

IPA: [ɛˈskɔrta], AS: [eskorta] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eskorta	eskorty
dopełniacz	eskorty	eskort
celownik	eskorcie	eskortom
biernik	eskortę	eskorty
narzędnik	eskortą	eskortami
miejscownik	eskorcie	eskortach
wołacz	eskorto	eskorty

(1.1) oddział zbrojny, grupa okrętów lub pojazdów, towarzyszący komuś lub czemuś w drodze jako ochrona lub honorowa asysta^[1]

(1.2) przen. osoba lub kilka osób towarzyszące komuś po to, żeby się nim opiekować lub mieć nad nim kontrolę^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. eskortowiec m, eskorter m, eskortant m, eskortowanie n, eskortka ż, eskort m

czas. eskortować ndk., odeskortować dk.

przym. eskortowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. escorte < wł. scorta < wł. scorgere < łac. ex- + corrigere

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) escort; (1.2) escort
• czeski: (1.2) eskorta ż
• francuski: (1.1) escorte ż; (1.2) escorte ż
• hiszpański: (1.1) escolta ż, convoy m; (1.2) escolta ż, custodia ż, protección ż
• niemiecki: (1.2) Eskorte ż
• słowacki: (1.1) eskorta ż
• szwedzki: (1.2) eskort w
• włoski: (1.2) scorta ż

źródła:

1.  Hasło „eskorta” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

eskorta (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eskorta	eskorty
dopełniacz	eskorty	eskort
celownik	eskorty	eskortám
biernik	eskortu	eskorty
wołacz	eskortu	eskorty
miejscownik	eskortě	eskortách
narzędnik	eskortou	eskortami

(1.1) eskorta

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. eskortovat

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Eskorte < franc. escorte < wł. scorta < wł. scorgere < łac. ex- + corrigere

uwagi:

źródła:

eskorta (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) eskorta^[1], konwój^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. eskortka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 170.