erb

erb (język polski)

erb (1.1)

wymowa:

IPA: [ɛrp], AS: [erp], zjawiska fonetyczne: wygł. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	erb
dopełniacz	erbu
celownik	erbowi
biernik	erb
narzędnik	erbem
miejscownik	erbie
wołacz	erbie

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Er i liczbie atomowej 68; zob. też erb w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przykłady:

(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma erb?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) symbol. Er

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. erbowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. erbium, od nazwy szwedzkiej kopalni Ytterby, w której wydobywano gadolinit zawierający m.in. ten pierwiastek

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) erbium
• arabski: (1.1) إربيوم
• baskijski: (1.1) erbio
• białoruski: (1.1) эрбій m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) эрб m
• bułgarski: (1.1) ербий m
• czeski: (1.1) erbium n
• duński: (1.1) erbium n
• esperanto: (1.1) erbio
• francuski: (1.1) erbium
• hiszpański: (1.1) erbio m
• kataloński: (1.1) erbi m
• łaciński: (1.1) erbium n
• macedoński: (1.1) ербиум m
• niderlandzki: (1.1) erbium
• niemiecki: (1.1) Erbium
• rosyjski: (1.1) эрбий m
• słowacki: (1.1) erbium
• szwedzki: (1.1) erbium
• ukraiński: (1.1) ербій m
• węgierski: (1.1) erbium
• włoski: (1.1) erbio m

źródła:

erb (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	erb	erby
dopełniacz	erbu	erbů
celownik	erbu	erbům
biernik	erb	erby
wołacz	erbe	erby
miejscownik	erbu	erbech
narzędnik	erbem	erby

(1.1) herb, godło

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

erb (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	erb	erby
dopełniacz	erbu	erbov
celownik	erbu	erbom
biernik	erb	erby
miejscownik	erbe	erboch
narzędnik	erbom	erbmi

(1.1) herb^[1]

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. erbový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Hasło „erb” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.

erb (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) spadek, dziedzictwo

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. erbyn

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. erbe

por. niem. Erbe

uwagi:

źródła: