dudy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

Więcej informacji przypadek, liczba mnoga ...

Zamknij

(1.1) muz. ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów stroikowych; zob. też dudy w Wikipedii; (1.2) pot. podroby, wnętrzności zwierząt (płuco, serce i wątroba); (1.3) gw. (Poznań)^[1] płuca (zarówno zwierzęce jak i ludzkie); (1.4) gw. (Bukowina) mankiety koszuli^[2]
odmiana:: (1) blp (patrz uwagi)
przykłady:: (1.1) Ten Szkot gra na dudach.; (1.1) Mój tata grał na dudach; pięknie grywał pijany, • Ale kiedy na trzeźwo, okropnie rzępolił (…)^[3]; (1.2) Wątróbka była tania, lub tzw. dudy — śledziona, płuca, kawałek serca itd.^[4].; (1.3) Coś mu tak w tych dudach rzęziało^[1].
składnia:
kolokacje:: (1.1) grać na dudach
synonimy:: (1.1) reg. kozioł, gajdy, koza, niepoprawnie kobza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. dudziarz, przest. dudarz; zdrobn. dudki; przym. dudziarski; czas. dudzić
związki frazeologiczne:: (1.1) dudy w miech • kto ma brzuch zbyt chudy, temu grają dudy; (1.2) barszcz na dudach albo dudkach
etymologia:: (1.4) por. ukr. дуди^[2], huculskie dudy^[2]
uwagi:: (1.1) słownik Szymczaka^[5] podaje formę lp: duda; (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia:: (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: płuco

[1]
Hasło „dudy” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
[2]
Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 65; dostęp: 27 października 2018.
[3]
J. Słowacki: Balladyna
[4]
Hasło „dudy” w: Danuta Bieńkowska, Marek Cybulski, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik dwudziestowiecznej Łodzi, WUŁ, Łódź 2007, ISBN 978-83-75-25095-4, s. 192.
[5]
Hasło „duda” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992, ISBN 83-01-10902-5, s. 466.

rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga

Więcej informacji przypadek, liczba mnoga ...

Zamknij

dudy (język polski)